Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

H προειδοποίηση της Παναγίας και ο σεισμός του 1999 στην Τουρκία

H προειδοποίηση της Παναγίας και ο σεισμός του 1999 στην Τουρκία


Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1998, λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὸν μεγάλο σεισμὸ τῆς Τουρκίας στὶς 17/8/1999, τὸ νησὶ τῶν Πριγκιποννήσων Burgaz, ἡ Ἀντιγόνη στὰ ἑλληνικά, εἶχε συγκλονιστεῖ ἀπὸ ἕνα καταπληκτικὸ γεγονός. Τὸ νησὶ αὐτὸ ἦταν κάποτε καθαρὰ ἑλληνικό, ἀλλὰ σήμερα ὑπάρχουν λίγοι Ἕλληνες καὶ ....

Τοῦρκοι ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Τουρκίας. Τὸ νησὶ ἔχει μία ὀρθόδοξη ἐκκλησία, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, ποὺ δεσπόζει μπροστά σου καθὼς πλησιάζεις στὸ νησὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα. Τὴν περίοδο ἐκείνη κάθε βράδυ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ σὲ ὅλη τὴν γύρω περιοχή, ἀκούγονταν ἔντονα μία ἀναπνοὴ ἀγωνίας ἡ ὁποία φούσκωνε καὶ ξεφούσκωνε σὰν νὰ ἀναστέναζε. Οἱ Τοῦρκοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς, εἶχαν ἀνησυχήσει ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν τὸ φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ πάρουν… ἰατρικὰ ἀκουστικὰ καὶ ἀφοῦ πλησίαζαν τοὺς ἐξωτερικοὺς τοίχους τῆς ἐκκλησίας, προσπαθοῦσαν νὰ ἀποκαλύψουν τὴν πηγὴ τῶν ἠχηρῶν αὐτῶν ἀναστεναγμῶν, ποὺ τοὺς εἶχαν ἀναστατώσει.



Ἡ φημολογία εἶχε ὀργιάσει στὸ νησὶ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι μιλοῦσαν ὅτι ὁ ἀναστεναγμοὺς αὐτὸς ἐπρόκειτο γιὰ τὴν φωνὴ τῆς Παναγιᾶς, τῆς Ἀννὲ Μαριὰμ στὰ τουρκικά, ποὺ ἤθελε νὰ προειδοποιήσει ὅτι ἐπέκειτο μία μεγάλη καταστροφή. Τὸ νέο ἔφτασε καὶ στὴν... Κωνσταντινούπολη καὶ ἕνας γνωστὸς Τοῦρκος δημοσιογράφος, ὁ Sadettin Teksoy ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κανάλι STAR, ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ νησὶ νὰ ἐρευνήσει τὴν ὑπόθεση. Ἀφοῦ ἔφτασε ἐκεῖ, πῆγε στὴν ἐκκλησία τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἑλληνορθόδοξος ἱερέας τελοῦσε σχεδὸν μόνος του τὴ λειτουργία. Ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος ἀφοῦ περίμενε νὰ τελειώσει ἡ τελετή, τὸν πλησίασε καὶ τὸν ρώτησε τί νομίζει πὼς συμβαίνει. Ὁ ἱερέας ἀπάντησε πὼς πραγματικὰ ἀκούγεται κάθε βράδυ ἕνας ἠχηρὸς ἀναστεναγμός, ἀλλὰ δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ἐξηγήσει τὴν πραγματικὴ αἰτία, ἐνῶ ἀπὸ τὸ ὕφος τοῦ ἔδειχνε πὼς δὲν θὰ ἤθελε νὰ ἐμπλακεῖ σὲ πιθανὴ πρόκληση πρὸς τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τῶν μουσουλμάνων Τούρκων. Ὁ δημοσιογράφος ὅμως ἐπέμενε καὶ κατάφερε νὰ μαγνητοφωνήσει τὸ ἀναστεναγμό, ἐνῶ πῆρε ἀρκετὲς συνεντεύξεις ἀπὸ Τούρκους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς δήλωσε μπροστὰ στὴν κάμερα ὅτι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸ Μπουργὰζ ζοῦσαν πολλοὶ Ἕλληνες καὶ τὸ νησὶ ἦταν καθαρὰ ὀρθόδοξο χριστιανικό, γι’ αὐτὸ ἔχει καὶ μία μεγάλη χριστιανικὴ παράδοση. «Τώρα, ἴσως ἡ Παναγία τῶν χριστιανῶν ἦρθε ξανὰ πιθανῶς θέλοντας νὰ κάνει μία παρέμβαση καὶ νὰ προειδοποιήσει ὅτι ἔρχονταν μία μεγάλη συμφορὰ Αὐτὰ ἀπὸ ἕνα Τοῦρκο. Ὀχτὼ μῆνες ἀργότερα ὁ μεγάλος σεισμὸς στὶς 17 Αὐγούστου τοῦ 1999 ἔπληξε τὴν Τουρκία μὲ πολλὲς χιλιάδες θύματα. Γιὰ τοὺς Τούρκους τῆς Ἀντιγόνης ὁ «ἀναστεναγμὸς τῆς Παναγίας» ἦταν μία μεγάλη προειδοποίηση γι’ αὐτὴ τὴν ἐπερχόμενη μεγάλη φονικὴ καταστροφή.



Νὰ θυμηθοῦμε ὅτι τὴν περίοδο ἐκείνη, παραμονὲς τοῦ σεισμοῦ, οἱ ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις ἦταν στὸ ναδίρ. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ κρίση τῶν Ἰμίων τὸ 1996 καὶ στὴ συνέχεια ἡ μεγάλη κρίση τοῦ Ἀμπντουλὰχ Ὀτσαλᾶν. Πολλοὶ πίστευαν τότε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἑτοίμαζαν μεγάλη ἐπιχείρηση πρόκληση στὸ Αἰγαῖο μὲ «αἰχμὴ τοῦ δόρατος» γιὰ τὴν πρόκληση τὸ τουρκικὸ ναυτικό. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἐπακολούθησε σίγουρά τους χάλασε τὰ ὅποια σχέδιά τους. Καὶ πράγματι, ὅ,τι ἔγινε ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἦταν πολὺ σημαδιακό.



Στὶς 16 Αὐγούστου 1999, δηλαδὴ τὸ βράδυ τοῦ μεγάλου σεισμοῦ, στὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Golcuk, γίνονταν μεγάλη τελετὴ ἀλλαγῆς τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ της Τουρκίας καὶ ἦταν συγκεντρωμένες ἀρκετὲς τουρκικὲς φρεγάτες, ἐνῶ μεγάλος ἀριθμὸς ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν του τουρκικοῦ ναυτικοῦ παρακολουθοῦσαν τὴν τελετή. Γύρω στὶς 3 ἡ ὥρα μετὰ τὰ μεσάνυχτα ἄρχισαν οἱ σεισμικὲς δονήσεις. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ ἐνῶ οἱ περισσότεροι στὴν βάση ἡσύχαζαν μετὰ τὶς τελετές, αὐτόπτες μάρτυρες ἀνέφεραν ὅτι εἶχε παρατηρηθεῖ μία μεγάλη πηγὴ φωτιᾶς νὰ ξεπηδάει ἀπὸ τὸ ἔδαφος σὲ μεγάλο ὕψος κοντὰ στὴν ναυτικὴ βάση. Μέχρι σήμερα κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐρευνητὲς δὲν μπόρεσε νὰ ἐξηγήσει τὴν αἰτία καὶ τὴν προέλευση αὐτῆς τῆς φωτιᾶς. Τὸ κτίριο τῆς βάσης κατέρρευσε καὶ στὰ ἐρείπιά του ἔθαψε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀφρόκρεμας τοῦ τούρκικου ναυτικοῦ. Ὅπως ἀνέφερε μὲ ἐπίσημη ἀνακοίνωση τὸ τουρκικὸ Ἐπιτελεῖο Ναυτικοῦ ἀπὸ τὸν σεισμὸ καὶ τὴν κατάρρευση τῆς βάσης βρῆκαν ἀκαριαῖο θάνατο δύο ναύαρχοι, 27 ἀνώτεροι ἀξιωματικοί, 136 ὑπαξιωματικοί, 82 ναῦτες, 9 ναυτικοὶ ἐμπειρογνώμονες, ἕνας μαθητὴς τῆς σχολῆς Δοκίμων καὶ 126 εἰδικοὶ ἐργάτες τῆς βάσης. Σύνολο 441 ἄτομα θαφτήκαν κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς μεγαλύτερης ναυτικῆς βάσης τῆς Τουρκίας ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.



Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι τὸ χτύπημα ἦταν καίριο σὲ μία περίοδο ποὺ τὸ τουρκικὸ ναυτικὸ ἑτοιμάζονταν γιὰ τὴν μεγάλη ἐξόρμηση τῆς πλήρης ἐπικράτησής του στὸ Αἰγαῖο καὶ σίγουρα θὰ χρειάζονταν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ ἀνακτήσει τὶς δυνάμεις του ἀπὸ τὸ χτύπημα αὐτό. Τὰ ἐρωτήματα ὅμως παρέμειναν γιὰ τὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Golcuk καὶ τὴν παράξενη μεγάλη λάμψη ποὺ προηγήθηκε δευτερόλεπτα μετὰ τὴν κατάρρευση μέσα σὲ ἐκκωφαντικὸ θόρυβο τοῦ κεντρικοῦ κτιρίου τῆς βάσης. Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι δὲν ἐπέτρεψαν κανένα ξένο σωστικὸ συνεργεῖο νὰ πλησιάσει στὴν βάση, ἐνῶ εἶχαν μεγάλη ἀνάγκη καθὼς κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς βάσης ἀκόμα ἀγωνίζονταν νὰ σωθοῦν ἑκατοντάδες ἀξιωματικοὶ καὶ ναῦτες καὶ φυσικὰ κανέναν δημοσιογράφο νὰ βγάλει φωτογραφίες ἀπὸ τὴν καταστροφή. Μόνο ὁρισμένα Ἰσραηλινά, «εἰδικὰ ἐξοπλισμένα» συνεργεῖα, εἶχαν τότε τὴν δυνατότητα πρόσβασης. Οἱ ἐξηγήσεις ποὺ εἶχαν δοθεῖ ἀλλὰ δὲν ἔγιναν πιστευτές, ἦταν ὅτι δὲν ἤθελαν νὰ δοῦνε ξένες κάμερες τὶς ἐγκαταστάσεις τῆς βάσης. Τὰ ἐρωτήματα γι’ αὐτὴ τὴν στάση τῶν Τούρκων ἦταν καὶ παραμένουν πολλά.















http://kostasxan.blogspot.gr/

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

"ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ"

Αγαπητοί φίλοι


εάν στο παρελθόν νομίσαμε ότι ερχόταν πείνα δεν επιβεβαιωθήκαμε πλήρως. Τώρα όμως είναι πολύ δύσκολο να πέσουν έξω οι προβλέψεις. Σε περίπτωση γενικού πολέμου στη μέση ανατολή θα σταματήσει η ροή του πετρελαίου προς την Δύση και ασφαλώς προς την Ελλάδα. Όπότε σίγουρα σταματούν οι μεταφορές προϊόντων και ανθρώπων , σταματά η αγροτική παραγωγή με μηχανήματα κλπ. Προσπαθείστε λοιπόν να έχετε προμήθειες γιά μερικούς μήνες. Επίσης εάν κάποιοι είστε συνταξιούχοι σκεφτείτε σοβαρά μετακόμιση στην επαρχία.

Εύχομαι να μην δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα. Ακόμη όμως και να μην γίνει πόλεμος και πείνα, η επιστροφή στην επαρχία είναι μονόδρομος γιά όσους θέλουν να έχουν τα αναγκαία τρόφιμα, ποιοτικά και ποσοτικά.

καλημέρα, Νίκος.



ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : "...όταν αρχίσει το κακό από την Συρία..."



Δεξιά ο μακαριστός Επίσκοπος Σισανίου & Σιατίστης και αριστερά ο επίσης μακαριστός Παπά-Γιάννης Καλαΐδης





Επέστρεψα πριν λίγο από τον πνευματικό μου, πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αντώνιου Σισανίου & Σιατίστης, τον οποίο τιμούν οι περισσότεροι ως σύγχρονο Άγιο. Ο πάτερ είναι προσηλωμένος στην σωτηρία της ψυχής και μόνο, αποφεύγοντας τις αναφορές για το μέλλει γεννέσθαι αλλά συζητώντας για τον μακαριστό Επίσκοπο, απεκάλυψε μερικά πράγματα των οποίων ήταν μάρτυρας ο ίδιος και δείχνουν ότι ο μακαριστός πέραν όλων των χαρισμάτων που είχε, έγινε δέκτης μεγάλων αποκαλύψεων από τον Θεό.

«Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας "μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα..." κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε...

Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση (το 2005) που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του "πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα!", προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά...

Όταν τον ρωτήσαμε "τι είδες Δέσποτα;" με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του, "όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!" και το επανέλαβε πολλές φορές "εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς... Τον ξαναρωτήσαμε "τι άλλο είδες Δέσποτα;" και μας είπε "θα σας πω μετά..." αλλά μετά εκοιμήθη...»

Αυτό ήταν προφανώς το θέλημα του Κυρίου...

Σημείωση : για την ενδεχόμενη μη πιστή μεταφορά των λεγομένων υπεύθυνος είναι ο υποφαινόμενος και μόνο



http://www.youtube.com/watch?v=Y3H56mtSDBk



http://hggiken.pblogs.gr/2011/07/apokalypsh-otan-arhisei-to-kako-apo-thn-syria.html

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

AQUAPONICS from WIKIPEDIA

Aquaponics


From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to: navigation, search





A small, portable aquaponics system. The term aquaponics is a portmanteau of the terms aquaculture and hydroponic.

Aquaponics /ˈækwəˈpɒnɨks/, or pisciponics, is a sustainable food production system that combines conventional aquaculture, (raising aquatic animals such as snails, fish, crayfish or prawns in tanks), with hydroponics (cultivating plants in water) in a symbiotic environment. In normal aquaculture, excretions from the animals being raised can accumulate in the water, increasing toxicity. In an aquaponic system, water from an aquaculture system is fed to a hydroponic system where the by-products are broken down by nitrogen-fixing bacteria into nitrates and nitrites, which are utilized by the plants as nutrients. The water is then recirculated back to the aquaculture system.

As existing hydroponic and aquaculture farming techniques form the basis for all aquaponics systems, the size, complexity, and types of foods grown in an aquaponics system can vary as much as any system found in either distinct farming discipline.[1]

Contents

[hide]

1 History

2 Components

2.1 Plants: hydroponics

2.2 Animals: aquaculture

2.3 Bacteria

3 Operation

3.1 Feed source

3.2 Water usage

3.3 Energy usage

4 See also

5 References

6 External links

History[edit source
editbeta]

Further information: Historical hydroculture

Aquaponics has ancient roots, although there is some debate on its first occurrence:

Aztec cultivated agricultural islands known as chinampas in a system considered by some to be the first form of aquaponics for agricultural use[2][3] where plants were raised on stationary (and sometime movable) islands in lake shallows and waste materials dredged from the Chinampa canals and surrounding cities were used to manually irrigate the plants.[2][4]

South China and Thailand who cultivated and farmed rice in paddy fields in combination with fish are cited as examples of early aquaponics systems. These polycultural farming systems existed in many Far Eastern countries and raised fish such as the oriental loach (泥鳅, ドジョウ),[5] swamp eel (黄鳝, 田鰻), Common (鯉魚, コイ) and crucian carp (鯽魚) [6] as well as pond snails (田螺) in the paddies.[7][8]





Diagram of the University of the Virgin Islands commercial aquaponics system designed to yield 5 metric tons of Tilapia per year.[9]

The development of modern aquaponics is often attributed to the various works of the New Alchemy Institute and the works of Dr. Mark McMurtry et al. at the North Carolina State University.[10] Inspired by the successes of the New Alchemy Institute, and the reciprocating aquaponics techniques developed by Dr. Mark McMurtry et al., other institutes soon followed suit. Starting in 1997, Dr. James Rakocy and his colleagues at the University of the Virgin Islands researched and developed the use of deep water culture hydroponic grow beds in a large-scale aquaponics system.[9]

The first aquaponics research in Canada was a small system added onto existing aquaculture research at a research station in Lethbridge, Alberta. Canada saw a rise in aquaponics setups throughout the ’90s, predominantly as commercial installations raising high-value crops such as trout and lettuce. A setup based on the deep water system developed at the University of Virgin Islands was built in a greenhouse at Brooks, Alberta where Dr. Nick Savidov and colleagues researched aquaponics from a background of plant science. The team made findings on rapid root growth in aquaponics systems and on closing the solid-waste loop, and found that owing to certain advantages in the system over traditional aquaculture, the system can run well at a low pH level, which is favoured by plants but not fish.

The Edmonton Aquaponics Society in Northern Alberta is adapting Dr. Savidov's commercially sized system to a smaller-scale prototype that can be operated by families, small groups, or restaurants. They intend to further develop the closed solid waste loop.[11]





Vegetable production part of the low-cost Backyard Aquaponics System developed at Bangladesh Agricultural University

The Caribbean island of Barbados created an initiative to start aquaponics systems at home, with revenue generated by selling produce to tourists in an effort to reduce growing dependence on imported food.

In Bangladesh, the world's most densely populated country, most farmers use agrochemicals to enhance food production and storage life, though the country lacks oversight on safe levels of chemicals in foods for human consumption.[12] To combat this issue a team led by Professor Dr. M.A. Salam at the Department of Aquaculture of Bangladesh Agricultural University, Mymensingh has created plans for a low-cost aquaponics system to provide chemical-free produce and fish for people living in adverse climatic conditions such as the salinity-prone southern area and the flood-prone haor area in the eastern region.[13][14] Dr. Salam's work innovates a form of subsistence farming for micro-production goals at the community and personal levels whereas design work by Chowdhury and Graff was aimed exclusively at the commercial level, the latter of the two approaches take advantage of economies of scale.

There has been a shift towards community integration of aquaponics, such as the nonprofit foundation Growing Power that offers Milwaukee youth job opportunities and training while growing food for their community. The model has spawned several satellite projects in other cities, such as New Orleans where the Vietnamese fisherman community has suffered from the Deepwater Horizon oil spill, and in the South Bronx in New York City.[15]

In addition, aquaponic gardeners from all around the world have gathered in online community sites and forums to share their experiences and promote the development of this form of gardening.[16]

Recently, aquaponics has been moving towards indoor production systems. In cities like Chicago, entrepreneurs are utilizing vertical designs to grow food year round.[17] Currently Viridis Aquaponics Inc. is the worlds largest indoor commercial sized aquaponic greenhouse facility 10 acres in size located in Watsonville, California.[18]

Components[edit source
editbeta]





A commercial aquaponics system. An electric pump moves effluent rich water from the fish tank through a solids filter to remove particles the plants above cannot absorb. The water then provides nutrients for the plants and is cleansed before returning to the fish tank below where the process repeats.

Aquaponics consists of two main parts, with the aquaculture part for raising aquatic animals and the hydroponics part for growing plants.[19][20] Aquatic effluents, resulting from uneaten feed or raising animals like fish, accumulate in water due to the closed-system recirculation of most aquaculture systems. The effluent-rich water becomes toxic to the aquatic animal in high concentrations but these effluents are nutrients essential for plant growth.[19] Although consisting primarily of these two parts, aquaponics systems are usually grouped into several components or subsystems responsible for the effective removal of solid wastes, for adding bases to neutralize acids, or for maintaining water oxygenation.[19] Typical components include:

Rearing tank: the tanks for raising and feeding the fish;

Settling basin: a unit for catching uneaten food and detached biofilms, and for settling out fine particulates;

Biofilter: a place where the nitrification bacteria can grow and convert ammonia into nitrates, which are usable by the plants;[19]

Hydroponics subsystem: the portion of the system where plants are grown by absorbing excess nutrients from the water;

Sump: the lowest point in the system where the water flows to and from which it is pumped back to the rearing tanks.

Depending on the sophistication and cost of the aquaponics system, the units for solids removal, biofiltration, and/or the hydroponics subsystem may be combined into one unit or subsystem,[19] which prevents the water from flowing directly from the aquaculture part of the system to the hydroponics part.

Plants: hydroponics[edit source
editbeta]

Main article: Hydroponics

Further information: Rhizofiltration





A Deep Water Culture hydroponics system where plant grow directly into the effluent rich water without a soil medium. Plants can be spaced closer together because the roots do not need to expand outwards to support the weight of the plant.





Plant placed into a nutrient rich water channel in a Nutrient film technique (NFT) system.

Plants are grown as in hydroponics systems, with their roots immersed in the nutrient-rich effluent water. This enables them to filter out the ammonia that is toxic to the aquatic animals, or its metabolites. After the water has passed through the hydroponic subsystem, it is cleaned and oxygenated, and can return to the aquaculture vessels. This cycle is continuous. Common aquaponic applications of hydroponic systems include:

Deep-water raft aquaponics: styrofoam rafts floating in a relatively deep aquaculture basin in troughs.

Recirculating aquaponics: solid media such as gravel or clay beads, held in a container that is flooded with water from the aquaculture. This type of aquaponics is also known as closed-loop aquaponics.

Reciprocating aquaponics: solid media in a container that is alternately flooded and drained utilizing different types of siphon drains. This type of aquaponics is also known as flood-and-drain aquaponics or ebb-and-flow aquaponics.

Other systems use towers that are trickle-fed from the top, nutrient film technique channels, horizontal PVC pipes with holes for the pots, plastic barrels cut in half with gravel or rafts in them. Each approach has its own benefits.[21]

Most green leaf vegetables grow well in the hydroponic subsystem, although most profitable are varieties of chinese cabbage, lettuce, basil, roses, tomatoes, okra, cantaloupe and bell peppers.[20] Other species of vegetables that grow well in an aquaponic system include beans, peas, kohlrabi, watercress, taro, radishes, strawberries, melons, onions, turnips, parsnips, sweet potato and herbs.[citation needed] Since plants at different growth stages require different amounts of minerals and nutrients, plant harvesting is staggered with seedings growing at the same time as mature plants. This ensures stable nutrient content in the water because of continuous symbiotic cleansing of toxins from the water.[22]

Animals: aquaculture[edit source
editbeta]





Filtered water from the hydroponics system drains into a catfish tank for re-circulation.

Main article: Aquaculture

Freshwater fish are the most common aquatic animal raised using aquaponics, although freshwater crayfish and prawns are also sometimes used.[23] In practice, tilapia are the most popular fish for home and commercial projects that are intended to raise edible fish, although barramundi, Silver Perch, Eel-tailed catfish or tandanus catfish, Jade perch and Murray cod are also used.[20] For temperate climates when there isn't ability or desire to maintain water temperature, bluegill and catfish are suitable fish species for home systems. Koi and goldfish may also be used, if the fish in the system need not be edible.

Bacteria[edit source
editbeta]

Further information: Nitrogen Cycle

Nitrification, the aerobic conversion of ammonia into nitrates, is one of the most important functions in an aquaponics system as it reduces the toxicity of the water for fish, and allows the resulting nitrate compounds to be removed by the plants for nourishment.[19] Ammonia is steadily released into the water through the excreta and gills of fish as a product of their metabolism, but must be filtered out of the water since higher concentrations of ammonia (commonly between 0.5 and 1 ppm)[citation needed] can kill fish. Although plants can absorb ammonia from the water to some degree, nitrates are assimilated more easily,[20] thereby efficiently reducing the toxicity of the water for fish.[19] Ammonia can be converted into other nitrogenous compounds through healthy populations of:

Nitrosomonas: bacteria that convert ammonia into nitrites, and

Nitrobacter: bacteria that convert nitrites into nitrates.

In an aquaponics system, the bacteria responsible for this process form a biofilm on all solid surfaces throughout the system that are in constant contact with the water. The submerged roots of the vegetables combined have a large surface area, so that many bacteria can accumulate there. Together with the concentrations of ammonia and nitrites in the water, the surface area determines the speed with which nitrification takes place. Care for these bacterial colonies is important as to regulate the full assimilation of ammonia and nitrite. This is why most aquaponics systems include a biofiltering unit, which helps facilitate growth of these microorganisms. Typically, after a system has stabilized ammonia levels range from 0.25 to 2.0 ppm; nitrite levels range from 0.25 to 1 ppm, and nitrate levels range from 2 to 150 ppm.[citation needed] During system startup, spikes may occur in the levels of ammonia (up to 6.0 ppm) and nitrite (up to 15 ppm), with nitrate levels peaking later in the startup phase.[citation needed] Since the nitrification process acidifies the water, non-sodium bases such as potassium hydroxide or calcium hydroxide can be added for neutralizing the water's pH[19] if insufficient quantities are naturally present in the water to provide a buffer against acidification. In addition, selected minerals or nutrients such as iron can be added in addition to the fish waste that serves as the main source of nutrients to plants.[19]

A good way to deal with solids buildup in aquaponics is the use of worms, which liquefy the solid organic matter so that it can be utilized by the plants and/or animals.

Operation[edit source
editbeta]

The five main inputs to the system are water, oxygen, light, feed given to the aquatic animals, and electricity to pump, filter, and oxygenate the water. Spawn or fry may be added to replace grown fish that are taken out from the system to retain a stable system. In terms of outputs, an aquaponics system may continually yield plants such as vegetables grown in hydroponics, and edible aquatic species raised in an aquaculture. Typical build ratios are .5 to 1 square foot of grow space for every 1 US gal (3.8 L) of aquaculture water in the system. 1 US gal (3.8 L) of water can support between .5 lb (0.23 kg) and 1 lb (0.45 kg) of fish stock depending on aeration and filtration.[24]

Ten primary guiding principles for creating successful aquaponics systems were issued by Dr. James Rakocy, the director of the aquaponics research team at the University of the Virgin Islands, based on extensive research done as part of the Agricultural Experiment Station aquaculture program.[9]

Use a feeding rate ratio for design calculations

Keep feed input relatively constant

Supplement with calcium, potassium and iron

Ensure good aeration

Remove solids

Be careful with aggregates

Oversize pipes

Use biological pest control

Ensure adequate biofiltration

Control pH

Feed source[edit source
editbeta]

As in all aquaculture based systems, stock feed usually consists of fish meal derived from lower-value species. Ongoing depletion of wild fish stocks makes this practice unsustainable. Organic fish feeds may prove to be a viable alternative that relieves this concern. Other alternatives include growing duckweed with an aquaponics system that feeds the same fish grown on the system,[25] excess worms grown from vermiculture composting, using prepared kitchen scraps,[26] as well as growing black soldier fly larvae to feed to the fish using composting grub growers.[27]

Water usage[edit source
editbeta]

Aquaponic systems do not typically discharge or exchange water under normal operation, but instead recirculate and reuse water very effectively. The system relies on the relationship between the animals and the plants to maintain a stable aquatic environment that experience a minimum of fluctuation in ambient nutrient and oxygen levels. Water is added only to replace water loss from absorption and transpiration by plants, evaporation into the air from surface water, overflow from the system from rainfall, and removal of biomass such as settled solid wastes from the system. As a result, aquaponics uses approximately 2% of the water that a conventionally irrigated farm requires for the same vegetable production.[citation needed] This allows for aquaponic production of both crops and fish in areas where water or fertile land is scarce. Aquaponic systems can also be used to replicate controlled wetland conditions that are useful for water treatment by reclaiming potable water from typical household sewage.[citation needed] The nutrient-filled overflow water can be accumulated in catchment tanks, and reused to accelerate growth of crops planted in soil, or it may be pumped back into the aquaponic system to top up the water level.

Energy usage[edit source
editbeta]

Aquaponic installations rely in varying degrees on man-made energy, technological solutions, and environmental control to achieve recirculation and water/ambient temperatures. However, if a system is designed with energy conservation in mind, using alternative energy and a reduced number of pumps by letting the water flow downwards as much as possible, it can be highly energy efficient. While careful design can minimize the risk, aquaponics systems can have multiple 'single points of failure' where problems such as an electrical failure or a pipe blockage can lead to a complete loss of fish stock.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΕΟ "ΑΡΚΑΔΙ" ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ

ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΕΟ "ΑΡΚΑΔΙ" ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ


Τούρκοι & Τσετσένοι ηττήθηκαν από την χριστιανική πολιτοφυλακή στον Άη Γιώργη

18/08/13 - 19:04







Ένα σύγχρονο "Αρκάδι" αλλά ευτυχώς χωρίς την κατάληξη της κρητικής Μονής είχαμε στη Συρία, όταν ισλαμιστέςαντάρτες, και μισθοφόροι Τσετσένοι, πολιόρκησαν το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, αλλά εν τέλει ηττήθηκαν από την χριστιανική πολιτοφυλακή μετά από μέρες σκληρου αγώνα.



Όπως μεταδίδει το πρακτορείο Φόκους Φόκους, βάσει δημοσιεύματος του Itar Tass:



Ισλαμιστές αντάρτες και μισθοφόροι Τούρκοι και Τσετσένοι επιτέθηκαν στο Ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μοναστήρια στη Συρία, το οποίο χτίστηκε τον 15ο αιώνα.



Στην επίθεση μετείχαν ένας λόχος Σύρων ισλαμιστών ανταρτών, και ένας μεικτός λόχος Τούρκων και Τσετσένων μισθοφόρων, εξοπλισμένων μεταξύ άλλων και με αντιαρματικά συστήματα Koncurs-M.



Οι εξτρεμιστές συνάντησαν αντίσταση από δυνάμεις της Εθνικής Άμυνας της Συρίας όπου ανήκει η χριστιανική πολιτοφυλακή που δημιούργησε ο Άσαντ, προς προστασία των χριστιανικών πληθυσμών, και των χριστιανικών μνημείων, και ιερών.



«Κατά τη διάρκεια της σφοδρής μάχης, σκοτώθηκαν 11 χριστιανοί στρατιώτες, αλλά δεν επέτρεψαν τη βεβήλωση της μονής.



Οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι μετά την αποτυχία τους, κατευθύνθηκαν προς την περιοχή του Ελ Χόσνι όπου βρίσκεται το μεσαιωνικό κάστρο των Σταυροφόρων, Crac des Chevaliers.



Μεταξύ των επιτιθέμενων ισλαμιστών υπάρχουν πολλοί ξένοι μισθοφόροι τζιχαντιστές»..



Ο ηγούμενος της Μονής του Αγίου Γεώργιου, υπηρέτησε επί πολλά χρόνια υπό τον σημερινό Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη τον Ι΄ (Γιαζίντζι).



Η επίθεση αυτή αποδεικνύει για άλλη μια φορά το μίσος των ισλαμιστών για οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, αλλά και την πολυεθνική σύνδεσή τους που παραπέμπει σε εισβολή, και όχι εξέγερση. Πρόκειται για στρατιές μισθοφόρων που δεν σέβονται τίποτα, και είναι επιρρεπείς σε φρικαλεότητες.



Αποκαλύφθηκε και η ταυτότητα του ιερέα που δολοφονήθηκε με αποκεφαλισμό ο οποίος είχε καταγραφεί σε φρικιαστικό βίντεο. Ο θάνατος του Φραγκισκανού Πατέρα, Francois Murad, επιβεβαιώθηκε από το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων του Βατικανού. Δολοφονήθηκε στις 23 Ιουνίου στο Gassanieh, στη βόρεια Συρία.



Ακολουθεί το επίμαχο βίντεο:





Οι “πρωταγωνιστές» είναι μέλη του συριακού Μετώπου Αλ-Νούσρα, που έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις.



Ο πόλεμος στην Συρία είναι σεχταριστικός, και θρησκευτικός. Ο αντικειμενικός σκοπός είναι η καταστροφή των ελληνορθοδόξων χριστιανών, των καθολικών χριστιανών, των αλλαουϊτών (αίρεση μουσουλμανική, που όμως αποδέχεται τον Τριαδικό Θεό), αλλά και των σιιτών, τους οποίους οι φανατικοί σαλαφιστές σουνίτες τους μισούν βαθύτατα.Δυστυχώς αυτοί είναι οι "ακτιβιστές της ελευθερίας" που υποστηρίζονται από την Δύση. Τα ίδια άτομα προσπαθούν να δημιουργήσουν το ίδιο χάος και στην Αίγυπτο. Πάλι με τους "ασπασμούς" της Δύσης.



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΣ

ΓΥΡΩ στο 10ο με 11ο αιώνα, όταν το Βυζαντινό κράτος μεσουρανούσε, οι Σαρακηνοί πειρατές βρίσκονταν κι αυτοί στις δόξες τους. Λυμαίνονταν τα νησιά του Αιγαίου, λήστευαν, έκαιγαν κι αιχμαλώτιζαν ανθρώπους, πού τους προόριζαν για τα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.


Ή Λέσβος, πλούσια κι ελκυστική, είχε γίνει διαλεχτή λεία των κουρσάρων. Στην τοποθεσία Λεσβάδος, κοντά στο Μανταμάδο, υπήρχε μια αρχαία πολιτεία, ο Στένακας, και όχι πολύ μακριά της ένα μοναστήρι των Ταξιαρχών, πού ή ίδρυση του χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Το ιστορικό του το μαθαίνουμε από τη ζωντανή τοπική παράδοση, πού έφτασε ως τις μέρες μας.



Ήταν οχυρωμένο σαν κάστρο με τείχη και πύργο, κι από νωρίς είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των πειρατών, πού το ‘χαν βάλει πείσμα να το πατήσουν.

Έτσι κάποια άνοιξη, ο αρχιπειρατής Σιρχάν, ένας άγριος και μελαψός γίγαντας, ζωσμένος το μπαλτά και τη σπάθα, κάλεσε το τσούρμο του και τους είπε:

- Αυτή τη φορά, το δίχως άλλο, θα μπούμε στο μοναστήρι. Εγώ θέλω μόνο το χρυσό ποτήρι, πού λειτουργάνε οι καλόγεροι, για να πίνω το κρασί μου. Όλα τ’ αλλά δικά σας.

Ό ίδιος δεν θα ‘παιρνε μέρος στην επιχείρηση. Δεν καταδεχόταν τέτοιες μικροδουλειές.

Έβαλαν πλώρη για τη Λέσβο. Πλησίασαν το μοναστήρι μεσάνυχτα και κρύφτηκαν στα δέντρα.

Στο μεταξύ οι καλόγεροι, ανέμελοι από την ησυχία του χειμώνα, δεν φύλαγαν το μοναστήρι όπως έπρεπε. Κάποια στιγμή χτύπησε το σήμαντρο, πού καλούσε τους μοναχούς στην ορθρινή ακολουθία. Τα βήματα τους ακούστηκαν ρυθμικά στον ξύλινο εξώστη, καθώς κατέβαιναν στην εκκλησία. Σε λίγο όλα ησύχασαν.

Τότε o αρχηγός έδωσε το σύνθημα. Ένας πειρατής έριξε το γάντζο, σκαρφάλωσε στα τείχη, πήδηξε στην αυλή και άνοιξε τη μεγάλη καστρόπορτα. Οι κουρσάροι όρμησαν με αλαλαγμούς στην εκκλησία. Πριν συνέλθουν οι μοναχοί από τον αιφνιδιασμό, περνούσαν από τη ζωή στο θάνατο…

Ένα δόκιμο καλογέρι, ο Γαβριήλ, βρισκόταν στο ιερό. Γρήγορος κι ευκίνητος, σκαρφάλωσε στη στέγη του ναού. ΟΙ πειρατές τον ακολούθησαν. Τότε όμως ακούστηκε μια δυνατή βουή, και ή σκεπή μετατράπηκε θαυματουργικά σε φουρτουνιασμένο πέλαγος. Πάνω στ’ αφρισμένα κύματα ένας πελώριος και αγριωπός Στρατιώτης, με σπάθα πού έβγαζε φωτιές, όρμησε εναντίον τους. Εκείνοι παράτησαν αμέσως όπλα και κλοπιμαία κι έφυγαν πανικόβλητοι.

Ό Γαβριήλ, ο μόνος πού απέμεινε ζωντανός από την τραγωδία, συγκλονισμένος από το θαύμα του αρχαγγέλου πλησίασε και πρόσπεσε στο εικονοστάσι του. Όταν συνήλθε από την ταραχή, σήκωσε τα μάτια. Αλλά τι πρόσωπο ήταν αυτό; Αν και ζωγραφισμένο, φαινόταν ζωντανό κι είχε μια θεϊκή γλυκύτητα.



Ό δόκιμος επιθύμησε να το ζωγραφίσει.



- Ταξιάρχη μου, παρακάλεσε, μεσίτευσε στον Κύριο ν’ αναπαύσει τους αδελφούς μου. Κι έμενα αξίωσε με ν’ απεικονίσω την εξαίσια μορφή σου.

Αμέσως, σαν να φωτίστηκε από τον αρχάγγελο, πήρε ένα σφουγγάρι, μάζεψε μ’ αυτό ευλαβικά το αίμα των μοναχών σε μια λεκάνη, το ανακάτεψε με ασπρόχωμα και άρχισε να πλάθει την εικόνα του.

Από την αρχή της εργασίας ένιωσε αισθητή τη βοήθεια του Ταξιάρχη. Τα χέρια του, σαν να τα οδηγούσε αόρατη δύναμη, σχημάτιζαν γρήγορα και σταθερά με τον πηλό το πρόσωπο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Το πρόσωπο εκείνο πού είδε στη σκεπή του ναού, το αγριωπό, αλλά με τη θεϊκή χάρη.

Ενώ στο μοναστήρι του Ταξιάρχη παιζόταν αυτό το δράμα, η ζωή στους γύρω συνοικισμούς συνεχιζόταν ήσυχη. Μόνο ένα τσοπανόπουλο, καθώς αγνάντευε τη θάλασσα από μια κορυφή, είδε κουρσάρικα καράβια λίγο πιο μέσα άπ’ την ακτή.

Πήδηξε στ’ άλογο του και κάλπασε προς τη μονή για να ειδοποιήσει τους μοναχούς να φυλαχθούν. Το θέαμα όμως πού αντίκρισε, τον έριξε κάτω λιπόθυμο.

Όταν συνήλθε, έτρεξε και ειδοποίησε τον Αλέξη, τον άρχοντα του Στένακα, για τα συμβάντα. Εκείνος ξεκίνησε αμέσως για το μοναστήρι μ’ άλλους πενήντα καβαλάρηδες.

Όταν μπήκε στο ναό τάχασε. Είδε τους μοναχούς σφαγμένους και βαμμένους στο αίμα και τον ηγούμενο νεκρό μπροστά στην αγία Τράπεζα! Έσφιξε τα δόντια και βγήκε έξω με διάθεση να εκδικηθεί.

Πήδηξαν όλοι στ’ άλογα τους κι ακολουθώντας τ’ άχνάρια των πειρατών, πλησίασαν σ’ ένα πλάτωμα. Απότομα σταμάτησαν. Το θέαμα πού αντίκρισαν τούς έκανε κι ανατρίχιασαν. Είδαν αυτούς πού καταδίωκαν, νεκρούς και σκορπισμένους σ’ όλο το πλάτωμα. Μια σπαθιά, πού άρχιζε άπ’ το μέτωπο κι έφτανε ως την κοιλιά, ήταν χαραγμένη στο σώμα του καθενός και τ’ άνοιγε στα δύο. Ή μαχαιριά σε κάθε σώμα ήταν ακριβώς ή ίδια.

Κανείς άπ’ τους καβαλάρηδες δεν ρώτησε ποιος το ‘κανε. Όλοι μάντευαν τον τιμωρό. Δεν είχαν αμφιβολία.

- Μεγάλη η χάρη κι η δύναμη σου, Αρχάγγελε! ψέλλισαν και σταυροκοπήθηκαν.



Στο μεταξύ, δυο πειρατές, πού είχαν μείνει στην παραλία περιμένοντας τους συντρόφους τους, ανησύχησαν από την αργοπορία και ανηφόρισαν για να τους συναντήσουν.

Όταν αντίκρισαν στο πλάτωμα το μακάβριο θέαμα, γύρισαν γρήγορα στα καράβια, οπού περίμενε με αγωνία ο αρχηγός τους, και του διηγήθηκαν την τραγωδία. Μόλις τ’ άκουσε εκείνος, χτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και ορκίστηκε εκδίκηση.

Τον άλλο χρόνο έβαλε σ’ εφαρμογή το σχέδιο του για την κατάληψη του Στένακα. Μια νύχτα οι πειρατές αποβιβάστηκαν αθόρυβα στην παραλία και ετοιμάζονταν να επιτεθούν τα χαράματα στη μικρή πολιτεία, πού κοιμόταν ανυποψίαστη.

Αυτή την κρίσιμη ώρα επεμβαίνει και πάλι ο Ταξιάρχης. Ό Στέφανος, ο γιος του άρχοντα ‘Αλέξη, πού μόλις είχε πέσει να κοιμηθεί, βλέπει μπροστά του τον αρχάγγελο. Ήταν πανώριος μες στην ολόχρυση πανοπλία του. Τα ξανθά μαλλιά του χύνονταν στους ώμους κι έδιναν στα κάτασπρα φτερά του χρυσή ανταύγεια. Στο δεξί χέρι κρατούσε πύρινη ρομφαία, ενώ τ’ αριστερό ήταν σηκωμένο με τεντωμένο το δείκτη. Χαμογέλασε στο νέο και με γλυκεία φωνή του είπε:

- Σήκω πάνω, Στέφανε. Πήγαινε γρήγορα με τον πατέρα σου να ετοιμάσετε την άμυνα της πόλης. Έρχονται οι Σαρακηνοί να σας αφανίσουν. Μη φοβηθείτε! Στο πλευρό σας θα είμαστε εγώ κι ο προστάτης σου Άγιος. Θα σας προστατεύουμε και θα σας καθοδηγούμε. Οι πειρατές έχουν αράξει στον όρμο, κάτω από την πόλη σας. Λίγοι άπ’ αυτούς θ’ αναρριχηθούν στο κάστρο, για να εξουδετερώσουν το σκοπό της πύλης και ν’ ανοίξουν την καστρόπορτα. Θα σας επιτεθούν την ώρα πού ή νύχτα παλεύει με τη μέρα. Προσοχή στην πύλη!



Τα γεγονότα εξελίχθηκαν όπως τα είπε ο Ταξιάρχης. Όταν οι κουρσάροι επιτέθηκαν, βρήκαν τους υπερασπιστές στις επάλξεις. Την ίδια ώρα ένα απόσπασμα με αρχηγό το Στέφανο, πού είχε κατηφορίσει αθόρυβα στην παραλία, έβαζε φωτιά στα πειρατικά καράβια. Οι πειρατές είδαν τη φωτεινή ανταύγεια της φωτιάς και τα ‘έχασαν. Ό πανικός πού ακολούθησε ήταν απερίγραπτος. Ενώ έτρεχαν προς τη θάλασσα, τους καταδίωκαν έφιπποι οι Στενακιώτες και τους αποδεκάτιζαν.

Μια ομάδα με τον αρχιληστή κατάφερε να ξεφύγει, ακολουθώντας πορεία μέσα από το δάσος. Έπεσε όμως πάνω στο απόσπασμα πού είχε Πριν λίγο κάψει τα καράβια, και βρέθηκε κυκλωμένη. Σε λίγο κι αυτοί οι πειρατές, μαζί με τον αρχιληστή, είχαν εξολοθρευτεί.



Πέρασαν αιώνες. Το μοναστήρι ερειπώθηκε από τις αλλεπάλληλες επιδρομές των Αγαρηνών. Τον 18ο αιώνα ο μικρός παλαιός ναός αντικαταστάθηκε με νέο και μεγαλύτερο, μα η ανάγλυφη θαυματουργή εικόνα του Αρχαγγέλου διασώθηκε ως τις μέρες μας, όπως ακριβώς τη φιλοτέχνησε ο δόκιμος Γαβριήλ. Διατηρεί την πρώτη ζωντάνια της και παραμένει άφθορη από το χρόνο κι από τους ασπασμούς χιλιάδων προσκυνητών. Στο μέτωπο και στα μαγουλά του οι πιστοί κολλάνε μεταλλικά νομίσματα, πού αφήνουν σημάδια στο πρόσωπο του, αλλά γρήγορα εξαλείφονται. Κάθε τόσο τα μάτια του Αρχαγγέλου βουρκώνουν, και οι χριστιανοί σκουπίζουν με μπαμπάκι τα δάκρυα του. Το ίδιο κάνουν με τον ίδρωτα, όταν συμβαίνει το πρόσωπο του να Ιδρώνει.

Συγκλονιστικά θαύματα επιτελεί ή χάρη του σ’ όσους προστρέχουν με πίστη κοντά του. ‘Αλλά και το χτίσιμο του νέου ναού του άρχισε και τελείωσε με θαύμα:

Ή επιτροπή πού συγκροτήθηκε για την ανέγερση του, αποφάσισε να τον χτίσει λίγο μακρύτερα από το μοναστήρι.



Οι εργάτες άρχισαν να σκάβουν τα θεμέλια, αλλά το πρωί τα βρήκαν σκεπασμένα με χώμα, ενώ τα εργαλεία τους ήταν στην αυλή του παλιού ναού. Ξαναέσκαψαν τα θεμέλια από την αρχή. Κι όταν βράδιασε, άφησαν επίτηδες τα εργαλεία τους εκτεθειμένα, ενώ μερικοί άνδρες κρύφτηκαν στους θάμνους για να δουν τι θα συμβεί.

Τα μεσάνυχτα λοιπόν είδαν κάτι ανέλπιστο: Ένα δυνατό φως σηκώθηκε από τον παλιό ναό, σχημάτισε καμπύλη και στάθηκε πάνω από τα θεμέλια. Ύστερα ακολούθησε την αντίστροφη πορεία και χάθηκε. Οι φύλακες έμειναν εκστατικοί. Συγχρόνως ένιωσαν μυρωδιά από φρεσκοσκαμμένο χώμα. Πλησιάζουν στα θεμέλια και τα βρίσκουν πάλι σκεπασμένα. Τρέχουν στο δέντρο πού ήταν κρεμασμένα τα εργαλεία, αλλά εκείνα έλειπαν.

Ξεκίνησαν ζαλισμένοι για τον παλιό ναό, στο μοναστήρι του Ταξιάρχη. Είχε αρχίσει να χαράζει, όταν ακούστηκε ξαφνικά ή καμπάνα της μονής. Σταμάτησε για λίγο κι άρχισε πάλι να χτυπάει σιγά και ρυθμικά. Κι όμως, καθώς αργότερα έμαθαν, δεν τη χτυπούσε ανθρώπινο χέρι. Έφτασαν, τέλος, στο μοναστήρι και μπήκαν στην αυλή. Εκεί είδαν ακουμπισμένα στον τοίχο με τάξη τα εργαλεία, στο ίδιο σημείο πού τα είχαν βρει και την προηγούμενη μέρα. Κατάλαβαν πια πώς ήταν θέλημα του αρχαγγέλου να χτιστεί ο καινούργιος ναός στη θέση του παλιού.

Ή κατασκευή ξεκίνησε. Όλοι βοηθούσαν στις εργασίες, ακόμα και οι Τούρκοι. Τον σέβονταν από παλιά και τον φοβόντουσαν. Μερικοί άπ’ αυτούς είχαν τολμήσει να προσβάλουν το ναό του ή να μπουν στο προαύλιο καβάλα στ’ άλογο τους, και τότε τον είδαν άγριο να τους κυνηγάει και να τους διώχνει.



Όταν ήρθε ή ώρα να μετακινηθεί ή ανάγλυφη εικόνα, στάθηκε αδύνατο. Ό Ταξιάρχης εμπόδισε κάθε προσπάθεια για μετακίνηση της. Ήθελε η εικόνα του να παραμείνει εκεί πού την τοποθέτησε ο Γαβριήλ, ο κατασκευαστής της.

Οι εργασίες προχώρησαν γοργά και πλησίαζαν στο τέλος. Τα χρήματα όμως ήταν λιγοστά. Δεν έφταναν ούτε για τα μεροκάματα των εργατών. Συγκεντρώθηκαν τότε τα μέλη της επιτροπής ανεγέρσεως του ναού στο σπίτι του ταμία. Έμειναν μέχρι αργά το βράδυ προσπαθώντας να βρουν κάποια λύση. Μα έφυγαν άπρακτοι.

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ό ταμίας καθόταν σε μια πολυθρόνα βαρύθυμος και σκεπτικός, όταν ξαφνικά άνοιξε ή πόρτα. Ένας άγνωστος πέρασε μέσα, ανέβηκε τη σκάλα και προχώρησε στο δωμάτιο, όπου βρισκόταν το μπαούλο με τα λιγοστά χρήματα της επιτροπής.

Ό ταμίας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά δεν μπόρεσε. Ένιωθε τα πόδια του καρφωμένα. Άκουσε το μπαούλο ν’ ανοίγει κι ύστερα από λίγο να κλείνει. Μετά είδε τον ξένο να επιστρέφει με βήματα αργά και βαριά.



Ήταν ένας νέος με σγουρά μαλλιά και ματιά φωτεινή σαν αστραπή. Φορούσε ρόδινο σακάκι και μαύρες μπότες, πού ανέβαιναν μέχρι τους μηρούς. Χαμογέλασε στο νοικοκύρη και είπε:

- Τα χρήματα για τις πληρωμές βρίσκονται μέσα στο μπαούλο.

Ύστερα κούνησε το χέρι, σαν να τον χαιρετούσε, άνοιξε την εξώπορτα και χάθηκε στο σκοτάδι.

Ό ταμίας έτρεξε στο μπαούλο. Ήταν κλειδωμένο. Το άνοιξε και τι να δει! Τρεις σειρές από φλουριά, μητζίτια και λίρες. Τα έπιασε στη χούφτα του για να βεβαιωθεί, και τ’ άφησε πάλι να πέσουν.

Τα χρυσά αυτά νομίσματα, πού πρόσφερε για το ναό του ο ίδιος ο αρχάγγελος Μιχαήλ, ήταν ακριβώς όσα χρειάζονταν για να πληρωθούν τα έξοδα, μέχρι και το τελευταίο γρόσι.

Ή ανέλπιστη σωτηρία

Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο, όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν’ ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη, είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε!

Αυτή ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα. Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.

Πέρασε καιρός. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο νεωκόρος του Μανταμάδου άκουσε ποδοβολητό αλόγου. Βγαίνει έξω και βλέπει ένα νέο, πού μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι.

Μπήκαν μαζί στο ναό, κι ο νέος προχώρησε στην εικόνα του Ταξιάρχη, απίθωσε εκεί το κριάρι και άναψε λαμπάδα ίση με το μπόι του. Ύστερα γονάτισε, προσκύνησε την εικόνα και χάιδεψε με βουρκωμένα μάτια και τρεμάμενα χείλη το ανάγλυφο πρόσωπο του αρχαγγέλου.

- Είναι ο σωτήρας μου, γυρίζει και λέει συγκινημένος στο νεωκόρο. Αυτός μ’ έσωσε από τους Τούρκους.

- Πες μου, παιδί μου, τι σου συνέβη; ρώτησε μ’ ενδιαφέρον εκείνος, καθώς έβγαιναν από το ναό.

- Στα τελευταία γεγονότα με τους Τούρκους, άρχισε ο νέος, υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα της 12ης Αυγούστου, όταν μας ξάφνιασαν τα πυρά των Τουρκοκυπρίων. Ήμασταν πάντα σ’ επιφυλακή, γιατί ξέραμε τι ύπουλος εχθρός ήταν απέναντι μας. Μας δυσκόλευαν λίγο οι βολές του πολεμικού τους ναυτικού, αλλά δεν μας έβλαψε καθόλου ή αεροπορία τους. Σε λίγες ώρες ελέγχαμε την κατάσταση και προχωρήσαμε στην αντεπίθεση. Λες κι είχαμε στα πόδια μας φτερά. Τους πήραμε φαλάγγι και τους κυνηγήσαμε. Λίγο ακόμα και θα τους ρίχναμε στη θάλασσα.

Ενώ τρέχαμε ακράτητοι από ενθουσιασμό και σχεδόν ακάλυπτοι, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου, σε πέντε μέτρα απόσταση, να ξεπροβάλλει ένας ακανόνιστος όγκος. Σταμάτησα απότομα, και τότε… μέσα στο σύθαμπο της αυγής διέκρινα ένα τουρκικό πολυβολείο. Είδα την κάννη του πολυβόλου να στρέφεται πάνω μου, και, μη έχοντας που να καλυφθώ, έπεσα με το πρόσωπο στη γη, σκεπάζοντας καλά με το κράνος το κεφάλι μου. «Ταξιάρχη μου, σώσε με!», είπα μέσα μου, κι αμέσως ήρθε στο νου μου ο πατέρας μου, πού σώθηκε θαυματουργικά από βέβαιο θάνατο στο αλβανικό μέτωπο, τάζοντας στον Ταξιάρχη ένα κριάρι. «Ταξιάρχη μου σώσε με!», μουρμούρισα πάλι, κάνοντας κι εγώ το ίδιο τάμα.

Την ίδια στιγμή ένας εκκωφαντικός κρότος πήρε σχεδόν την ακοή μου. «Με χτύπησαν», σκέφτηκα, κι έφερα στο νου μου τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα… Ύστερα ένιωσα να μ’ ακουμπούν, να με ψάχνουν, να με σηκώνουν. Ήταν οι δικοί μας. «Χτύπησες; Πώς είσαι;», άκουσα αμυδρά τη φωνή τους. Ψάχτηκα, μα δεν βρήκα τραύμα. Τότε θυμήθηκα το πολυβολείο. Κοίταξα προς τα κει, αλλά δεν είδα τίποτα.

«Εδώ ακριβώς», φώναξα, «υπήρχε τουρκικό πολυβολείο». Πήγαμε κοντά, ερευνήσαμε, μα δεν το βρήκαμε. Στη θέση πού ορθωνόταν Πριν το πολυβολείο, υπήρχαν τώρα μόνο συντρίμμια και μια τεράστια τρύπα. Φαίνεται πώς στην κρίσιμη για μένα στιγμή, κάποια οβίδα πλοίου ή κάποιος όλμος έκανε συντρίμμια το επικίνδυνο πολυβολείο, ενώ συγχρόνως κάποια ανώτερη δύναμη με φύλαξε τελείως αβλαβή κι απ’ τα πυρά κι από την έκρηξη.

Ό νεωκόρος, πού μέχρι τώρα παρακολουθούσε συγκινημένος, πήρε το λόγο:

- Ναί, παιδί μου, ήταν ο Ταξιάρχης. Αυτός σ’ έσωσε. Τότε, με τα επεισόδια της Κύπρου, είχε χαθεί από δω ή εικόνα του για μια βδομάδα.

Ό νέος ταράχθηκε. Αγκάλιασε με το βλέμμα του την εικόνα του αρχαγγέλου και τα μάτια του βούρκωσαν. Ήταν ένα ακόμη «ευχαριστώ» για την ανέλπιστη σωτηρία του.

Επέμβαση του αρχαγγέλου Μιχαήλ σε εγχείρηση

Ένα από τα πολλά θαύματα του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου, με προσωπική παρουσία του, είναι και ή θεραπεία ενός παιδιού, του Βασίλη Καραστήρη από την Αθήνα.

Ενώ έπαιζε ο μικρός, έπεσε και χτύπησε άσχημα στο κεφάλι. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου διαπίστωσαν πώς είχε μείνει τυφλός και παράλυτος.

Ό διευθυντής κάλεσε τους γονείς του παιδιού στο γραφείο του και τους είπε:

- Ή κατάσταση είναι σοβαρή. Χρειάζεται άμεση επέμβαση, αλλά οι ελπίδες επιτυχίας είναι σχεδόν μηδαμινές, μία ως δύο στις εκατό. Πρέπει ν’ αποφασίσετε έγκαιρα, Πριν είναι αργά.

Ή μητέρα ένιωσε να χάνει τον κόσμο. Ό πατέρας ρώτησε:

- Δεν υπάρχει άλλη λύση, άλλη ελπίδα, γιατρέ μου;

- Δυστυχώς, όχι.

Έσκυψε τότε και υπέγραψε. Το παιδί οδηγήθηκε στο χειρουργείο. Ενώ το ετοίμαζαν για την εγχείρηση, καθώς διηγήθηκε αργότερα το ίδιο, το σκοτάδι των ματιών του διαλύθηκε, κι ένα φωτεινό όραμα πήρε τη θέση του:

Βρέθηκε μπροστά σ’ ένα ναό με καμάρες, πού ή πρόσοψη του ήταν χτισμένη με κόκκινες πέτρες. Από την ανοιχτή του πόρτα έβγαινε ένα εκτυφλωτικό φως.

Ό Βασιλάκης πλησίασε στην πόρτα, και τι να δει! Ένα ωραίο παλικάρι, λουσμένο στο φως, είχε απλώσει τα χέρια και τον καλούσε: «Έλα Βασίλη, μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά. Εγώ θα οδηγώ στην εγχείριση το χέρι του γιατρού.»

Το παιδί πλησίασε, γονάτισε μπροστά του, αγκάλιασε τα πόδια του νέου κι ακούμπησε το κεφάλι του στον αριστερό του μηρό. Τότε εκείνος άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το κεφάλι του μικρού.

Πριν χαθεί η οπτασία, τα παιδικά μάτια πρόλαβαν και είδαν στο βάθος του ναού μια εικόνα μαυριδερή με ασημένιες φτερούγες.

Ή εγχείριση πέτυχε. Ή δράση και οι κινήσεις των μελών επανήλθαν. Οι γιατροί απέδωσαν την επιτυχία σε θαύμα. Ήταν 8 Νοεμβρίου, εορτή των παμμεγίστων Ταξιαρχών.

Πέρασαν χρόνια. Έγιναν πολλές άλλ’ άκαρπες αναζητήσεις. Ώσπου μια μέρα, σε τηλεοπτική παρουσίαση, αναγνώρισε ανέλπιστα και με συγκίνηση ο Βασίλης το ναό της οπτασίας του. Και πήγε προσκυνητής στον Ταξιάρχη, για να προσφέρει τα δάκρυα της ευγνωμοσύνης του στο σωτήρα της ζωής του.

Ή δύναμη της πίστεως

Ο Γιάννης Άπήκος, από το Μανταμάδο της Λέσβου, ξενιτεμένος στη Γερμανία, ζούσε ήσυχα και χριστιανικά με τη γυναίκα του Καλλιόπη.

Το Νοέμβριο του 1987 ή Καλλιόπη αρρώστησε σοβαρά με βαρύ εγκεφαλικό. Μεταφέρθηκε αμέσως σε γερμανικό νοσοκομείο, όπου παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για πέντε βδομάδες. Οι γιατροί δεν της έδιναν ζωή. Ώρα με την ώρα περίμεναν το μοιραίο.

Στην οικογένεια επικρατούσαν πόνος και θλίψη. Να όμως πού φάνηκε κάποια ελπίδα: Ό προστάτης του Μανταμάδου, της ιδιαίτερης πατρίδας τους, ο Ταξιάρχης Μιχαήλ.

Όλη η οικογένεια γονάτισε αυθόρμητα μπροστά στο εικονοστάσι και σήκωσε τα μάτια Ικετευτικά στο εικόνισμα του αρχαγγέλου. Προσευχήθηκαν με πόνο, με πίστη, με δάκρυα. Ύστερα σηκώθηκαν γαληνεμένοι, με κάποια κρυφή ελπίδα.

Άπ’ αυτήν όμως την ομαδική προσευχή απουσίασε ο αδελφός της άρρωστης, ο Ηρακλής. Ήταν μάρτυρας του Ίεχωβά, γι’ αυτό είχε ανοίξει αθόρυβα την πόρτα κι είχε εξαφανιστεί.

Πρωί-πρωί ξεκίνησαν για το νοσοκομείο. Εκεί δοκίμασαν μια έκπληξη. Ή άρρωστη, πού μέχρι χθες βρισκόταν σε κώμα, είχε ανοιχτά τα μάτια και τους κοιτούσε.

- Τι συμβαίνει, Καλλιόπη; ρώτησε ο Γιάννης.

- Που πήγατε την εικόνα του Ταξιάρχη πού είχαμε στο σπίτι; ρώτησε εκείνη με δυσκολία.

- Εκεί είναι, στη θέση της.

Τότε φάνηκε ή γυναίκα να ησυχάζει, και με πολύ κόπο συνέχισε.

- Χθες το βράδυ μ’ επισκέφθηκε ο Ταξιάρχης και στάθηκε εδώ, δίπλα μου. Ήταν λίγο στενοχωρημένος. Με κοίταξε πονετικά και μου είπε: «Θέλω ν’ απλώσω τις φτερούγες μου και να σας σκεπάσω, αλλά δυσκολεύομαι». Με κοίταξε λίγο ακόμα κι εξαφανίστηκε. Τι συμβαίνει Γιάννη; Γιατί διστάζει ο Ταξιάρχης;

Ό Γιάννης αμέσως κατάλαβε. Το εμπόδιο ήταν ο χιλιαστής αδελφός της.

Το βράδυ τον συνάντησε, τον ενημέρωσε και, τελειώνοντας, τόνισε:

- Ό αρχάγγελος, Ηρακλή, δεν θέλει μόνο τη σωματική θεραπεία της αδελφής σου, αλλά και τη δική σου την ψυχική. Θέλει τη σωτηρία σου. Θέλει την επιστροφή σου στην ορθόδοξη πίστη. Και μαζί μ’ αυτή, θέλει και την προσευχή σου για την αδελφή σου.

Σε λίγο άρχισε ένας αγώνας σκληρός. Πάλευε ο χιλιαστής με την ορθόδοξη χριστιανική του συνείδηση. Ή τελευταία είχε σύμμαχο την αγάπη της αδελφής του. Τελικά υπέκυψε στη δύναμη του Χρίστου, γονάτισε μπροστά στο εικονοστάσι, προσευχήθηκε με δάκρυα, αναγεννήθηκε.

Το πρωί βιάστηκαν όλοι να πάνε στο νοσοκομείο. Μα τι να δουν! Ή άρρωστη τους περίμενε όρθια. Ό θάλαμος ήταν γεμάτος από γιατρούς και νοσοκόμες. Τα είχαν όλοι χαμένα.

- Τη νύχτα, άρχισε να λέει χαρούμενη ή Καλλιόπη, άκουσα μέσα στην ησυχία δυνατό φτερούγισμα. Κοιτάζω ξαφνιασμένη, και βλέπω πάλι τον Ταξιάρχη. Τώρα όμως ήταν χαρούμενος και γελαστός. «Θα γίνεις καλά», μου είπε. Σήκωσε το χέρι του, με σταύρωσε, μου χαμογέλασε και χάθηκε. Έκανα να σηκωθώ, και είδα πώς μπορούσα. Στο θάλαμο νοσηλευόταν μια ακόμη άρρωστη. Με είδε πού περπατούσα, ήρθε και μ’ αγκάλιασε. «Τα είδα όλα», μου είπε. «Είδα να σε πλησιάζει στο κρεβάτι σου κάποιος ψηλός, μαυριδερός και λευκοντυμένος άνδρας. Τον είδα να κουνάει τα χέρια του. Και ξαφνικά χάθηκε… Στην αρχή νόμισα πώς ήταν γιατρός με την άσπρη μπλούζα. Αυτός όμως ήταν ασυνήθιστα ψηλός, πάνω από δύο μέτρα. Δεν πατούσε στη γη και δεν έκαναν θόρυβο τα πόδια του. Με την παρουσία του ξεχύθηκε μια ευωδιά στο δωμάτιο. Τρόμαξα και σκεπάστηκα περισσότερο.»

- Τι θα κάνουμε τώρα; ρώτησε ο Γιάννης το γιατρό.

- Δεν ξέρω, κύριε. Μόνο ένα θαύμα μπορούσε να φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Και το θαύμα έγινε!

Την άλλη μέρα ο Γιάννης βρισκόταν κιόλας στην πατρίδα του, μπροστά στον Ταξιάρχη, κι έβρεχε την

ιερή εικόνα του ευεργέτη του με δάκρυα χαράς κι ευγνωμοσύνης.

Τεκνοποίηση

Θαυμαστές επεμβάσεις του Ταξιάρχη Μανταμάδου στη ζωή της αφηγήθηκε και η κ. Μιχαηλάρη από την Ελευσίνα.

Ήταν άτεκνη, καθώς και ή αδελφή της, κι επειδή ποθούσαν ν’ αποκτήσουν παιδί, στράφηκαν με πίστη στο Θεό και στη μεσιτεία του Αρχαγγέλου.

Σε μια αγρυπνία πού έκαναν προς τιμήν του Ταξιάρχη, τον παρακάλεσε με θέρμη η κ. Μιχαηλάρη για το πρόβλημα της. Τα ξημερώματα την πήρε λίγο ο ύπνος. Είδε ότι βρισκόταν στο ναό του Αρχαγγέλου με την αδελφή της, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε ο Ταξιάρχης με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Γονάτισε αμέσως και τον παρακάλεσε να τους χαρίσει από ένα παιδί. Κι εκείνος άπλωσε το χέρι του, σαν να ήθελε να τις καθησυχάσει, και είπε:

- Μην ανησυχείτε. Κι οι δυο σας θα κάνετε παιδιά. Να ευχαριστήσετε το Θεό γι’ αυτό Του το δώρο.

Σε τέσσερα χρόνια ή αδελφή της απέκτησε παιδί, η ίδια όμως όχι. Πέρασαν εννέα χρόνια, οπότε άρχισε ν’ απελπίζεται.

Στράφηκε τότε στην επιστήμη. Ταλαιπωρήθηκε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Πληροφορήθηκε ότι στην Αγγλία υπήρχε ένας γιατρός πού μπορούσε με εγχείρηση να οδηγήσει στην τεκνοποίηση, με πιθανότητες μία στις εκατό. Το αποφάσισε και ετοιμάστηκε για το ταξίδι. Ένιωθε όμως έλεγχο συνειδήσεως. Την τελευταία στιγμή δίστασε. Σκέφτηκε να καταφύγει στον Ταξιάρχη για να τη φωτίσει τι να κάνει.

Πήγε στο ναό του, στο Μανταμάδο, και τον παρακάλεσε. Και το ίδιο βράδυ, ενώ προσευχόταν, τον είδε να βγαίνει ολοζώντανος άπ’ το εικόνισμα του, μ’ ένα βλέμμα παραπονεμένο, σαν να της έλεγε: «Γιατί λιγοψύχησες; Γιατί έχασες την πίστη σου και την ελπίδα στο Θεό; Δεν πείστηκες άπ’ το παράδειγμα της αδελφής σου;».

«Έπεσε αμέσως μετανοημένη και ζήτησε με δάκρυα συγχώρηση. Τότε τον άκουσε να της λέει:

- Δεν θα πας έξω. Εκεί δεν πρόκειται να κάνεις παιδί. Εδώ θα το αποκτήσεις.

Σ’ ένα μήνα ήταν έγκυος κι έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, τη Βαρβάρα. Όταν η μικρή ήταν έξι χρονών, πήγανε στο ναό του αρχαγγέλου για να κάνουν μια ευχαριστήρια αγρυπνία.

Ή μητέρα άφησε το παιδί σ’ ένα κελλί για να κοιμηθεί και πήγε στην εκκλησία. Όταν τελείωσε ή λειτουργία και γύρισε στο κελλί, η μικρή της είπε:

- Εσύ, μαμά, ήσουν στην εκκλησία, αλλά δ Ταξιάρχης ήταν μαζί μου όλη τη νύχτα και μου κρατούσε συντροφιά.

Αργότερα, η ευλαβής γυναίκα δοκίμασε άλλη μια θαυμαστή εκδήλωση της προστασίας του αρχαγγέλου. Ανήμερα των Ταξιαρχών το 1989, την έπιασε δυνατός πόνος στη μήτρα. Σε λίγο καιρό η κατάσταση επιδεινώθηκε. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και οι γιατροί συνέστησαν να γίνει εγχείρηση.

Εκείνη, μόλις το άκουσε, αρνήθηκε, κι άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί. Κατέφυγε πάλι στον Ταξιάρχη, και ζητούσε με επιμονή και πίστη το θαύμα του.

Με την προσευχή ηρέμησε, κι όταν το βράδυ έπεσε να κοιμηθεί, βλέπει στον ύπνο της την Παναγία -βασίλισσα στο θρόνο – και πλάι της τον Ταξιάρχη. Της χαμογελούσαν.

Το πρωί ξεκίνησε για να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Έκανε πολλές εξετάσεις και περίμενε τ’ αποτελέσματα. Κάποια στιγμή την κάλεσαν οι γιατροί και της είπαν:

- Δεν έχεις απολύτως τίποτα, κυρία μου. Μπορείς να πάς στο σπίτι σου…

Από τότε είναι εντελώς υγιής και δοξάζει τον Κύριο και τη χάρη του Αρχαγγέλου Του.

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Η αλαζονεία της εξουσίας


H ιστορία συμβαίνει γύρω στα 1880-1883.

Για να αντιστοιχήσετε τα αναφερόμενα σε δολλάρια ποσά με σημερινές αξίες πολλαπλασιάστε επί 20.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μία γυναίκα που φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό της, ντυμένο με ένα παλιό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard. Δεν είχαν ραντεβού.

Η γραμματέας μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν είχαν καμία δουλειά στο Harvard.

"Θα θέλαμε να δούμε να δούμε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.

"Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα" απάντησε η γραμματέας κοφτά.

"Θα περιμένουμε" απήντησε η γυναίκα.

Για ώρες η γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν και θα φύγουν.

Καθώς όμως είδε ότι δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που δεν το ήθελε με τίποτα.

"Ίσως αν τους δείτε για ένα λεπτό, να φύγουν" του είπε!

Εκείνος αναστέναξε με αγανάκτηση και έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. Ο πρόεδρος στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό.

Η γυναίκα του είπε "Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο πέθανε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου."

Ο πρόεδρος δεν συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε.

"Κυρία μου" απάντησε απότομα, "δεν μπορούμε να στήνουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο."

"Οχι" απάντησε γρήγορα η γυναίκα, "δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρήσουμε ένα κτίριο στο Harvard."

Ο πρόεδρος γύρισε το βλεμμα του. Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και ειπε, εντονα: "Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε κτιρια που κοστιζουν, συνολικα, περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια εδώ στο Harvard."

Για μία στιγμή η γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε ειρωνικα .Ειχε,πλεον,φτασει η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε ήρεμα:

"Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;"

Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλαβε ότι,μάλλον,είχε κάνει κάποια τεράστια γκάφα.Ήταν,όμως,πλέον,αργά.

Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιο που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιού τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.



Το Πανεπιστήμιο Stanford, ένα από τα καλύτερα των ΗΠΑ, ιδρύθηκε το 1885.Η συνολική συνεισφορά του ζεύγους έφθασε στα 20 εκατομμύρια δολλάρια (πάνω από 400 εκατομμύρια σημερινής αξίας}.

http://www.stanford.edu/about/history/