Φίλοι καλημέρα
Ο πατέρας μου από τον Αύγουστο ήταν με εγκεφαλικό μέσα και έξω στα νοσοκομεία, κατάκοιτος σχεδόν.
Όμως από το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου η κατάσταση του πατέρα μου Δημήτρη δεν ήταν καλή (με πολλούς σφιγμούς) και αφού η μητέρα μου κάλεσε ασθενοφόρο τον πήγε 4:00π.μ. στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Ο αδελφός του πατέρα μου θείος Βαγγέλης ήταν ήδη σε κρίσιμη καστάσταση στη Βιοκλινική μετά από εγχείρηση στον προστάτη και επιπλοκές αργότερα.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα δύο αδέλφια είχανε δώσει κάποιου είδους συνάντηση, σε πνευματικό επίπεδο, και προσπαθούν να φύγουν μαζί.
Πραγματικά το μεσημέρι της Κυριακής της 24ης Φεβρουαρίου στις 2:30μ.μ. έφυγε ο θείος μου Ευάγγελος Ζώης.
Πήγα στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς στις 7:00μ.μ. γιά να είμαι με τον πατέρα μου έτσι ώστε να πάει η μητέρα μου να συλλυπηθεί την οικογένεια του θείου μου.
Ο πατέρας μου εστίαζε το βλέμμα του μακριά και παρά τις πολλές προσπάθειες που έκανα δεν μπορούσε να με κοιτάξει. Ίσως ήταν σε σύνδεση ήδη με την "άλλη πλευρά" και έβλεπε τον θείο μου να τον καλεί.
Γύρω στις 10:00μ.μ., το βράδυ άρχισε να έχει δυσκολία στην αναπνοή. Ανησύχησα και κάλεσα την γιατρό η οποία μου είπε ότι ήταν πολύ αδύνατος γιά να παλέψει την πνευμονία πλέον.
Τηλεφώνησα στην μητέρα μου και στο γιό μου οι οποίοι έσπευσαν στο νοσοκομείο στις 11:00μ.μ.
Η αναπνοή του πατέρα μου έβγαινε με δυσκολία.
Στις 11:45 μ.μ. της 24ης Φεβρουαρίου ο πατέρας μου Δημήτρης Ζώης έφυγε.
Ούτε ο πατέρας μου ούτε ο θείος μου όσο τους γνώρισα ήταν άτομα της εκκλησίας και μάλιστα δυστυχώς βλαστημούσαν τα θεία.
Όμως υπήρχε μεγάλη αγάπη μεταξύ τους. Επίσης μέσα από την δοκιμασία που πέρασαν, οκτώ μήνες ο πατέρας μου και ένα μήνα ο θείος μου στα νοσοκομεία, πιστεύω ότι τα βρήκανε με το Θεό. Σε διαφορετικές στιγμές προς το τέλος τους είδα που επικαλέσθηκαν την βοήθεια της Παναγίας. Μάλιστα ο πατέρας μου Δημήτρης είπε πριν ένα μήνα το : "Είμαστε όλοι αμαρτωλοί".
Αληθινά δεν έχω ξανά ακούσει κάτι παρόμοιο, απόφυσικά αίτια να φύγουν δύο αδέλφια την ίδια ημέρα. Ο μεγαλύτερος συγγραφέας δεν θα μπορούσε να γράψει μία τέτοια ιστορία διότι θα τον κορόιδευαν όλοι.
Όμως ο Κύριος επέτρεψε την δική του ημέρα την Κυριακή να γίνει ένα ακόμα θαύμα.
Μας λέει ότι και την τελευταία στιγμή, εάν βάλουμε στην άκρη τους εγωϊσμούς μας, ο Χριστός μας παίρνει κοντά του.
Γιά όσο ζώ θα διηγούμαι αυτό το απίστευτο θαύμα με το οποίο ο Χριστός ευλόγησε την οικογένειά μου αλλά και όλους όσους το καταλαβαίνουν.
Πατέρα καλό ταξίδι, καλό Παράδεισο,
Θείε καλό ταξίδι, καλό Παράδεισο,
Η τελευταία ημέρα της ζωής σας ήταν η σπουδαιότερη που ζήσατε!
Μέσα στη θλίψη μου αισθάνομαι και μεγάλη χαρά διότι δύο ψυχές σώθηκαν και αυτή τη στιγμή μεγάλη γιορτή συμβαίνει στους Ουρανούς.
Κύριε προσκυνούμε το μεγαλείο Σου,
Πατέρα και θείε ευχαριστούμε γιά τη γενναιότητα που δείξατε,
Με θάρρος θα συνεχίσουμε και εμείς.
Ο Κύριος να μας προστατεύει όλους.
Νίκος Ζώης
Ο πατέρας μου από τον Αύγουστο ήταν με εγκεφαλικό μέσα και έξω στα νοσοκομεία, κατάκοιτος σχεδόν.
Όμως από το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου η κατάσταση του πατέρα μου Δημήτρη δεν ήταν καλή (με πολλούς σφιγμούς) και αφού η μητέρα μου κάλεσε ασθενοφόρο τον πήγε 4:00π.μ. στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς.
Ο αδελφός του πατέρα μου θείος Βαγγέλης ήταν ήδη σε κρίσιμη καστάσταση στη Βιοκλινική μετά από εγχείρηση στον προστάτη και επιπλοκές αργότερα.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα δύο αδέλφια είχανε δώσει κάποιου είδους συνάντηση, σε πνευματικό επίπεδο, και προσπαθούν να φύγουν μαζί.
Πραγματικά το μεσημέρι της Κυριακής της 24ης Φεβρουαρίου στις 2:30μ.μ. έφυγε ο θείος μου Ευάγγελος Ζώης.
Πήγα στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς στις 7:00μ.μ. γιά να είμαι με τον πατέρα μου έτσι ώστε να πάει η μητέρα μου να συλλυπηθεί την οικογένεια του θείου μου.
Ο πατέρας μου εστίαζε το βλέμμα του μακριά και παρά τις πολλές προσπάθειες που έκανα δεν μπορούσε να με κοιτάξει. Ίσως ήταν σε σύνδεση ήδη με την "άλλη πλευρά" και έβλεπε τον θείο μου να τον καλεί.
Γύρω στις 10:00μ.μ., το βράδυ άρχισε να έχει δυσκολία στην αναπνοή. Ανησύχησα και κάλεσα την γιατρό η οποία μου είπε ότι ήταν πολύ αδύνατος γιά να παλέψει την πνευμονία πλέον.
Τηλεφώνησα στην μητέρα μου και στο γιό μου οι οποίοι έσπευσαν στο νοσοκομείο στις 11:00μ.μ.
Η αναπνοή του πατέρα μου έβγαινε με δυσκολία.
Στις 11:45 μ.μ. της 24ης Φεβρουαρίου ο πατέρας μου Δημήτρης Ζώης έφυγε.
Ούτε ο πατέρας μου ούτε ο θείος μου όσο τους γνώρισα ήταν άτομα της εκκλησίας και μάλιστα δυστυχώς βλαστημούσαν τα θεία.
Όμως υπήρχε μεγάλη αγάπη μεταξύ τους. Επίσης μέσα από την δοκιμασία που πέρασαν, οκτώ μήνες ο πατέρας μου και ένα μήνα ο θείος μου στα νοσοκομεία, πιστεύω ότι τα βρήκανε με το Θεό. Σε διαφορετικές στιγμές προς το τέλος τους είδα που επικαλέσθηκαν την βοήθεια της Παναγίας. Μάλιστα ο πατέρας μου Δημήτρης είπε πριν ένα μήνα το : "Είμαστε όλοι αμαρτωλοί".
Αληθινά δεν έχω ξανά ακούσει κάτι παρόμοιο, απόφυσικά αίτια να φύγουν δύο αδέλφια την ίδια ημέρα. Ο μεγαλύτερος συγγραφέας δεν θα μπορούσε να γράψει μία τέτοια ιστορία διότι θα τον κορόιδευαν όλοι.
Όμως ο Κύριος επέτρεψε την δική του ημέρα την Κυριακή να γίνει ένα ακόμα θαύμα.
Μας λέει ότι και την τελευταία στιγμή, εάν βάλουμε στην άκρη τους εγωϊσμούς μας, ο Χριστός μας παίρνει κοντά του.
Γιά όσο ζώ θα διηγούμαι αυτό το απίστευτο θαύμα με το οποίο ο Χριστός ευλόγησε την οικογένειά μου αλλά και όλους όσους το καταλαβαίνουν.
Πατέρα καλό ταξίδι, καλό Παράδεισο,
Θείε καλό ταξίδι, καλό Παράδεισο,
Η τελευταία ημέρα της ζωής σας ήταν η σπουδαιότερη που ζήσατε!
Μέσα στη θλίψη μου αισθάνομαι και μεγάλη χαρά διότι δύο ψυχές σώθηκαν και αυτή τη στιγμή μεγάλη γιορτή συμβαίνει στους Ουρανούς.
Κύριε προσκυνούμε το μεγαλείο Σου,
Πατέρα και θείε ευχαριστούμε γιά τη γενναιότητα που δείξατε,
Με θάρρος θα συνεχίσουμε και εμείς.
Ο Κύριος να μας προστατεύει όλους.
Νίκος Ζώης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου